Cases

Benson

In 1998 ben ik al in kontakt gekomen met Birgitta.

In september van dat jaar kreeg ik Benson, een gecastreerde Golden Retriever reu van 2,5 jaar oud. Benson was toen erg lief, maar ook onzeker en bang. Van zijn voorgeschiedenis wist ik weinig, maar genoeg om zijn gedrag enigszins te begrijpen. Maar er bleek veel meer aan de hand: Benson was depressief en het vertrouwen in mensen had hij helemaal verloren. Birgitta heeft meerdere keren met hem gesproken, en beetje bij beetje werd duidelijk wat hij had meegemaakt. Dit verklaarde zijn soms moeilijke gedrag. Ook kon Benson, via Birgitta, vertellen wat ik kan doen om hem te helpen op momenten dat hij angstig is, en waar de angst door veroorzaakt wordt. Door de gesprekken en met veel geduld en de hulp van Bachbloesems is Benson nu redelijk gelukkig en handelbaar. Het blijft een zeer gevo  elige hond met gebruiksaanwijzing, hij is zijn onbevangenheid voor altijd kwijt, maar hij is erg lief en heel trouw.

Het is bijzonder om te zien dat Benson een speciale band heeft met Birgitta. Elke zondag wandelen we samen in een groep met meerdere mensen en honden. Benson rent altijd rechtstreeks naar Birgitta om haar uitbundig te begroeten, de anderen ziet hij eigenlijk niet staan. Dankzij Birgitta heb ik Benson leren begrijpen op een manier die anders niet mogelijk is. Ook vind ik het fijn om te weten dat ik in een spoedgeval altijd een beroep op Birgitta kan doen.

Nadja Lankamp, Wageningen

-------------------------------------

Aska & Kello

Birgitta heeft enkele keren met Aska, mijn oud-duitse

herdershond gesproken.De eerste keer was puur uit nieuwsgierigheid van mijn kant en omdat ik het niet echt kon geloven dat het mogelijk was met dieren te 'communiceren'. Birgitta heeft me overtuigd.Ze wist te vertellen dat Aska het liefst met een tennisbal speelt. Nu zult u zeggen, dat is toch niets bijzonders, dat doet mijn hond ook. Maar Birgitta vertelde er wel bij dat Aska had gezegd dat zij de bal niet terugbracht! En zij woont 180 km bij ons vandaan en komt dus nooit met Aska mee naar het strand. Dit kon zij dus echt niet weten! Aska legt altijd de bal ca.10-15 meter bij mij vandaan neer en komt echt niet dichterbij. Verder is ze een lieve en brave hond. Het leuke eraan was, dat Birgitta gevraagd heeft, waarom Aska de bal niet terugbracht. Haar antwoord was: 'Dan ben ik tè gehoorzaam'!!! Ook heeft Birgitta een paar jaar geleden met m'n paard Kello gesproken. Ik wist dat hij zich niet lekker voelde, maar we konden niet vinden wat er aan de hand was. De dierenarts hadden we nog niet laten komen, want het leek niet zo ernstig. Toen Birgitta met hem had gesproken heb ik snel de arts laten komen, er bleek vocht in zijn longen te zitten en Kello had haar gezegd waar het probleem zat.Al met al ben ik ervan overtuigd, dat Birgitta een fantastische dierentolk is. Veel mensen uit mijn kennissenkring hebben al advies over gedragsproblemen met hun dieren aan Birgitta gevraagd en zij kon altijd helpen nadat ze met de dieren gesproken had. Ik denk dat het heel belangrijk is naar de dieren te luisteren, ik zal in ieder geval iedereen aanraden contact met Birgitta op te nemen, zelfs als je geen problemen met je huisdier hebt. Want het is fijn te horen hoe jedier over jou denkt!!

Hanneke Wiebelitz, Monster

----------------------------------

Jelle

Ruim een jaar geleden heb ik een toen 2 1/2 jarige hengst gekocht: Jelle. Hoewel het geen makkelijk

paard leek in de omgang had ik er toch vertrouwen in dat het allemaal goed zou komen. Iets in de blik van zijn ogen zei mij dat hij niet zo onhandelbaar van karakter was als hij zich voordeed. Jelle verbeterde snel een heel eind en kreeg goede manieren. Ook begon hij aanraking fijn te vinden. Echter het laatste stukje contact maken daar sloot hij zich doelbewust voor af. Ik had het idee dat er in het verleden iets gebeurd moest zijn, waardoor hij zich niet volledig kon geven. Om erachter te komen wat dat was, heb ik Birgitta geconsulteerd. Zij vertelde mij dat Jelle van adres gewisseld was en dat er verschillende kopers geweest waren die hem uiteindelijk niet kochten. Jelle was daarover héél teleurgesteld en had nu nog steeds angst dat ik hem ook niet definitief zou houden. Door zich niet helemaal te "geven" , beschermde hij zich zelf als het ware tegen een volgende teleurstelling. Daarnaast kan Jelle dagenlang nukkig zijn als hij ( helaas) ten onrechte gestraft wordt. Birgitta heeft hem verteld dat mensen dit vaak per ongeluk doen en heeft hem gevraagd zich voortaan sneller over zo'n vergissing hee te zetten. Dit zal hem echter niet meevallen. In het gesprek met Jelle liet hij Birgitta weten dat hij zich zo'n zorgen over zijn moeder maakte. Ik heb toen achterhaald hoe het met zijn moeder was: zij bleek vorig jaar met veulenen overleden te zijn! Dankzij Birgitta weet ik nu dat ik Jelle goed aangevoeld heb en dat we op de goede weg zijn. Ik moet Jelle gewoon bewijzen dat we een trouw koppel zullen zijn en dat hij tot de dood mag blijven. Ik weet zeker dat het in de loop der tijd goedkomt.

Frederike Domenie, St.Anthonis

---------------------------------------

Bobo

Eigenlijk puur uit nieuwsgierigheid en wetende dat Birgitta van Spronsen al een aantal jaren succesvol met dieren communiceerd heb ik haar in september een 2 tal fotos van mijn 15 jaar oude valkparkiet  Bobo overhandigd. Bobo vliegt al een aantal jaren niet meer en hij sukkelt een beetje met zijn gezondheid.

Na een tijdje vertelde zij haar bevindingen over Bobo.

Met verbazing en met een grijns van oor tot oor heb ik dit gelezen. Zo vertelde zij van alles over Bobo zelf, wat ik echt indrukwekkend vond. Vooral de persoonlijke dingen van Bobo betreffende gedrag, karaktertrekken en woonomgeving waren zo specifiek en waar, dat ik echt de rest zonder twijfel voor waar aanneem. Want  Birgitta had dit echt niet kunnen weten!! Bobo had haar ook over mezelf verteld, wat leuk en ook weer confronterend was.Ik verheug me al op een toekomstig gesprek tussen Birgitta en een van mijn vele slangen.

Hans de Swart, Malden

----------------------------

Diamonds Dreamer

Als je een dochter heeft die zelf telepathisch contact kan maken met dieren, overleden mensen en die zowel dingen voelt,beelden door krijgt, ruikt en hoort zou je denken dat je zelf geen dierentolk nodig heeft. Maar lieve mensen ik kan u uit de droom helpen, dit is niet altijd het geval. Soms zijn er dingen in haar leven waar zij van moet leren en dat voor haar levensvragen zijn. Die levensvragen zou zij natuurlijk heel graag allemaal zelf door willen krijgen, maar helaas zo werkt het universum nu eenmaal niet. Gelukkig zijn er dan altijd mensen die jou weer kunnen helpen omdat zij ook een bijzondere gave hebben. En zo kwam ik bij toeval via het boek Telepathisch contact met paarden en andere dieren van Marjanco dierentolk Birgitta van Spronsen naar voren.  Nadat ik van haar nog nooit gehoord had, laat staan gezien voelde het meteen goed. Dus hebben we de stoute schoenen aangetrokken en hebben contact met haar gezocht.

Een paar mooie foto's van Diamonds Dreamer en al onze vragen doorgemaild te hebben, kwam er binnen een week een telefoontje van Birgitta om haar gesprek wat zij gevoerd had met Lobke haar paard aan ons te vertellen. Ik kan u vertellen uit de grond van mijn hart, dat er geen één woord van gelogen was of in onze ogen niet klopte. Dat was al een heel fijn moment. En als je dan ook te horen krijgt dat het een goede combinatie is, maar een paard van bijna vijf jaar oud, met een hele jonge ziel die gewoon meer tijd nodig heeft om zich te ontwikkelen mag je in mijn ogen alleen maar dankbaar zijn dat er zulke mensen op deze aardbol rondlopen die dit werk met heel hun hart doen. Hierdoor worden er veel problemen rond het dier opgelost en kan er veel dierenleed bespaard blijven. 

Doordat Lobke te dicht bij Diamonds Dreamer staat wilde het paard dit niet zelf tegen Lobke vertellen dat hij veel meer tijd nodig heeft. Hij was bang om Lobke te kwetsen omdat haar tweede paard Becky W stil staat en voorlopig niet met haar kan werken. Hierdoor wilde Diamonds Dreamer W dit niet aan Lobke vertellen om haar zo niet meer verdriet te doen. Maar Dreamer is qua karakter heel temperamentvol en heel sensibel. Hij is erg gevoelig voor geluiden en maakt zich snel druk. Hij maakt een hele jeugdige indruk, zowel hoe hij zich lichamelijk voelt als geestelijk. Hij houdt van regelmaat en structuur. Als dingen anders zijn dan hij gewend is, is hij snel gespannen. Hij is zeer vriendelijk in de omgang en vindt zichzelf heel braaf. Maar als hij dan tijdens het rijden toch heel gespannen wordt kan hij exploderen en dat is toch het laatste wat je als moeder wilt. Al die goed bedoelde adviezen van mensen naast de bakrand, die kunnen juist bij Dreamer averechts werken. En dan heb je nog te maken met adviezen waar wij helemaal niet achter staan, dus ook al helemaal niets mee  gaan doen. En als moeder voelde ik haar fijn aan, dat Lobke ook echt niets met deze adviezen moest gaan doen anders zou zij vandaag of morgen met hem verongelukken. Als je dan van alles hebt geprobeerd dan wordt het tijd voor een andere kijk naar het paard. Gelukkig hebben wij dit gedaan en gaan er nu van uit dat alles in de toekomst goed gaat komen. Maar nu op dit moment eerst twee stappen achteruit en dan weer een stap vooruit. Langzaamaan alles opbouwen zodat Dreamer zijn zenuwstelsel onder controle kan houden en zijn balans goed gaat leren te vinden. Want dat heeft Birgitta ook gezegd hij heeft heel veel potentie in zich.

En zo kan ik u vertellen dat er meer duidelijkheid kwam in het paard Diamonds Dreamer W. Je gevoel zegt vaak al heel veel en meestal zit mijn gevoel er bijna niet naast, maar soms is het toch fijn om van een andere partij te horen hoe je het beste met je paard om kan gaan. Lobke is nu bijna negentien jaar en heeft net als iedereen haar dromen, maar ook moet je dromen relativeren en soms moet je twee stappen terug doen om één stap vooruit te komen. Ik ben blij met Lobke en Diamonds Dreamer W en hoop op nog een lang, gelukkig en tevreden leven met elkaar.

Soms heb je een dierentolk nodig,die er voor jou en jouw dier is.

Of je er nu in geloofd of niet,het kan voor jou en jouw dier een grote verandering zijn. Geen enkele vraag is dom, raar of overbodig,het kan juist die vraag zijn die jou en je dier naar een oplossing brengt.De oplossing is vaak heel dicht bij,maar wij doen vaak in moeilijke situaties een stap opzij!En dat is nu net waar het omdraait, we moeten kijken waar het leven nu echt daadwerkelijk over gaat. Liefde doet wonderen.De vriendschap van jouw dier die heb je voor het leven. Als jij jouw dier de tijd geeft om te mogenzijn zoals hij/zij zou moeten zijn! Geef ieder levend wezen op deze aarde die kans,dan zou er minder dierenleed zijn. En zou de wereld er op een dag veelvrediger, kleurrijker en veel mooier uit zien.

Monique Bijl- van der Linden

------------------------------------

Tijs & Tess

"Het begon eigenlijk als grapje.We hoorden dat Birgitta dierentolk was en wij waren best wel benieuwd hoe onze hond Tijs (blonde labrador van 3,5 jaar) over ons dacht en bepaalde dingen om hem heen. Dat was meteen een heel leuk gesprek. We herinneren ons nog steeds dat Tijs vertelde dat ons huis "zo opgeruimd" was. We hebben daarna nog een paar keer met Birgitta contact gehad over Tijs omdat hij nogal tegenstrijdig gedrag vertoonde voor een labrador. Door de gesprekken tussen Birgitta en Tijs hebben wij een beter inzicht in het gedrag van onze hond gekregen, we vinden het nog steeds niet leuk wat hij doet maar we kunnen ermee omgaan doordat we weten wat er in hem omgaat. Ook ons gedrag naar hem toe is natuurlijk onder de loep genomen en met die tips zijn we ook aan de slag gegaan. Birgitta heeft ook een paar keer een healing gedaan en dat is ook heel prettig voor hem geweest. Zelfs voor ons konijn Tess heeft Birgitta voor de nodige opluchting bij ons gezorgd, omdat wij haar bij andere mensen onder moesten brengen (vanwege de hond) en we wilden weten hoe ze het daar had. Wij zijn nog steeds erg blij dat Birgitta ons de mogelijkheid biedt om bij zorgen of problemen of kwaaltjes van onze hond, bij haar aan te kloppen en hulp te krijgen."

fam. Plugge, Monster

---------------------------

Dusty

Van de zomer is mijn hond erg ziek geweest. Ze heeft in juli '05 haar jaarlijkse enting gehad en omdat ze soms wat moe was hebben we bloedonderzoek gedaan om haar schildklier te onderzoeken. Dit was goed maar ze ging vanaf dat moment steeds harder achteruit, erg moe en haar kopje begon in te vallen. Haar spieren in haar hoofd begonnen te verdwijnen, alles leek op een spierziekte die myositis heet. Deze spierziekte is een auto-immuunziekte die de spieren van een hond afbreekt, totdat de hond sterft. Er is veel bloedonderzoek gedaan en daaruit kwam naar voren dat haar spieren aan het afbreken waren maar geen oorzaak waarom. Ook uit spierbiopten die genomen zijn uit haar hoofd was dit beeld te zien. Ondertussen begonnen op meer plaatsen van haar lichaam spieren af te breken, ze woog nog ruim 20 kilo en dat is voor een golden retriever echt niet veel! Het werd een zomer van dieren- artsen bezoek, ondanks veel navragen en hulp van mijn dierenarts en bezoeken aan een kliniek bleef de situatie hetzelfde.De prognose was slecht, de dierenarts dacht niet dat ze nog lang zou leven als het zo zou blijven. Zelf had ik er ook weinig vertrouwen meer in. Door 'toeval' kreeg ik de naam van Birgitta van Spronsen, ik besloot haar te bellen. Dit was op dat moment meer wanhoop dan vertrouwen, je hoort vaak van mensen die zeggen te kunnen communiceren met dieren maar dat klopt lang niet altijd. Ik stuurde een foto en een briefje en toen was het wachten. Maar dat was het zeker waard!Toen Birgitta belde was dit voor mij een schokkende ervaring, maar wel een positieve! Ze wist via mijn hond een aantal dingen over mij te vertellen waar ik me niet allemaal van bewust was, maar ze waren wel waar.Mijn hond had een laag energie niveau en Birgitta is haar gaan behandelen om weer in balans te komen.Dit had heel snel resultaat. Ze kreeg meer energie en kwam weer aan.

Van een hond die nog maar korte stukjes kon lopen heb ik nu weer een hond waarmee ik regelmatig een uur wandel. Ze rent weer achter de bal, probeert muizen te vangen en ga zo maar even door. Mensen die haar ziek hebben gezien en daarna een poosje niet verbazen zich erover hoe goed ze er uit ziet. Ook de dierenarts ziet het als een wonder, nadat ze bij een aantal weegbeurten steeds dikker werd en ze verrast waren dat ze zo vrolijk was vertelde ik hun het verhaal hoe over het gegaan was. Verbazing- maar het resultaat is te zien.

Het is gewoon super dat mijn hond nu zo is!!

Dusty en Margreeth

-------------------------

Mickert

Bij deze willen we je nogmaals hartelijk bedanken met de steun en rust die je ons gegeven hebt door contact te maken met onze kat. Dankzij jou kunnen we nu verder gaan met ons leven en de dood van onze lieve Mickert gemakkelijker verwerken. Wij wensen je alle goeds in 2005 en in de toekomst. Mochten we ooit nog advies m.b.t onze dieren nodig hebben,dan nemen we zeker kontact met je op. 

------------------------

Beer

Birgitta van Spronsen heeft tijdens een consult contact gehad met mijn Beer (een foxterrier die ruim 13 is geworden) over zijn welzijn. Ik maakte mij zorgen omdat hij snel verslechterde en zich steeds moeilijker kon handhaven tegenover mijn 2 andere honden. (een foxterrier van 7 jaar en een bullterrier van een paar maanden) Blij was ik met de resultaten. Hij had Birgitta geantwoord op vragen als: heb jij pijn? wat is de gradatie van de pijn? waarom val je uit naar een bekende? heb je nog zin om te blijven leven? wat vind je van andere honden? Birgitta gaf mij ook heel waardevolle gegevens door over zijn gezondheid, zoals: zijn ogen zijn slecht aan het worden. Maar hij wilde wel blijven leven. Ik kon hier iets mee, ook al ken je je eigen dieren als geen ander toch zijn er zoveel dingen duidelijk geworden waardoor ik mijn lieve Beer veel beter kon helpen. Hij leefde nog 1 jaar. Hij is blind geworden maar niemand merkte hier iets van want wij waren een! Een dag voordat hij in is geslapen belde ik Birgitta op omdat ik voelde dat het einde naderde, maar zij had al contact met hem gehad en wist dat hij niet meer kon en de hele week al afscheid aan het nemen was geweest. Dat klopte, de hele week was hij 's-avonds op een zo intense manier tegen mij aangekropen.Voor hem en voor mij ongekend maar wel gemeend. Wat ik ervaren heb is dat de betrokkenheid van Birgitta heel belangrijk en veelbetekenend is geweest voor zowel mijn Beer als voor mijzelf. Doordat je meer inzicht krijgt zie je alles duidelijker en dat heb je als mens nodig om beslissingen te kunnen nemen.

Bedankt voor de hulp en warmte die we hebben ontvangen. Het geeft een goed gevoel dat wij het onze Beer dankzij jou Birgitta zoveel mogelijk naar zijn zin konden maken en in zijn wensen ingewilligd hebben. Alle dingen kwamen precies op de juiste tijd. Dank je

Olga & Mario van Dongen, Nijmegen

---------------------------------------------

Max

Onze hond Max heeft chronische gezondheidsproblemen met zijn darmen en na een vervelend bijtincident begon hij probleemgedrag te vertonen. Via een hondengedragstherapeut kwamen wij in contact met Birgitta. Via haar vernamen wij dat Max af en toe behoorlijk buikpijn heeft waar hij chagrijnig van wordt. Verder gaf hij aan dat hij wel met andere honden wilde spelen maar bang was om gebeten te worden. Ook gaf hij aan dat hij zijn mandje miste! Zijn mandje was een vergaarbak van speelgoed geworden en stond in de hoek van de kamer. Hij lag immers altijd op de bank. We hebben meteen het speelgoed uit zijn mandje gehaald, een lekker kleedje erin gedaan en zijn mandje een centrale plaats in de huiskamer gegeven. Sindsdien ligt hij zeer regelmatig in zijn mandje. Alles bij elkaar heeft ons genoeg informatie gegeven waar wij verder mee aan de slag konden. Aangezien wij in eerste instantie wat sceptisch tegenover telepathisch contact stonden heeft Birgitta ons toch dingen doorgegeven die zij absoluut niet kon weten. Ondertussen in samenwerking met de honden-

gedragstherapeut en de informatie die wij van onze hond via Birgitta hebben gekregen begrijpen wij onze hond beter.

Conny de Jong, Doorwerth

--------------------------------

Achilles & Brutus

Nachdem Birgitta bereits des öfteren mit meinen Schildkröten Achilles und Brutus "gesprochen" hatte und ich dank dieser "Gespräche" ihr Gehege an ihre Wünsche anpassen konnte, musste ich sie diesmal mit einem "echten" Problem beauftragen. Meine beiden Schildkröten weigerten sich eines Tages aus dem Innenbau zu kommen und ich wusste nicht warum sie nicht einmal zum Fressen herauskamen. Nach einem kurzen "Gespräch" mit Birgitta teilten sie ihr beide mit das sie nicht herauskommen werden, bevor die Schlange aus dem Gehege verschwunden sei. Ich wusste in dem Moment nicht welche Schlange sie meinten bis ich eine grosse Zucchini in der Form einer Schlange entdeckte. Schnell entfernte ich diese und direkt kamen die beiden "Angsthasen" auch schon wieder zu Vorschein. Ich war sehr erstaunt. Auch als Achilles eines Tages verschwunden war benötigte ich wieder die Hilfe eines erfahrenen "Dierentolks" und auch hierbei hat Birgitta gute Hilfe geleistet. Ich bin froh das ich auf diese Weise meine besonders anspruchsvollen Haustiere optimal versorgen kann und bei Problemen eine sehr nette Gesprächspartnerin für meine Schildkröten gefunden habe.

Holger Thams, Lübeck-Kronsforde, Duitsland   

-------------------------------------------------------

Carl & Egor

We zijn in contact gekomen met Birgitta via Astrid Wijnhoven onze hondenkapster, onze 2 honden Carl en Egor (Duitse herders) waren toen 11 jaar oud. Ze hadden allebij last van hun heupen - HD, en verschillende andere kwaaltjes. De honden zijn net kinderen voor ons en we proberen er ook alles voor te doen. Na een behandeling zei Birgitta dat Carl een clown was, hij gaf leuke antwoorden. b.v. hij moest afvallen i.v.m. zijn heup , nou dat vond hij maar niks want eten is zijn hobby. In september 2003 hebben we afscheid moeten nemen van Egor, het ging niet meer hij kreeg een hernia, raakte verlamd en kon niet meer lopen . De Bachbloesemdruppels die Birgitta adviseerde hebben goed geholpen en hij is rustig ingeslapen. Een gesprek met Birgitta vooraf en daarna was een geweldige ervaring. Ze vertelde dingen die ze niet weten kon, maar door de honden aan haar waren doorgegeven. Dat is erg persoonlijk maar geeft toch een fijn gevoel. Carl is nu ruim 13 jaar en mist zijn maatje, maar ik weet hij begrijpt het en anders doen wij het weer samen met Birgitta.

Dina en Math Hendriks, Plasmolen

------------------------------------------

Moschje

Moschje heeft haar linkerbeen ontstoken met een bacterie en heeft al een aantal dierenartsbezoeken achter de rug. Als de ziektetoestand van Moschje erger begint te worden komen wij via een kennis in contact met Birgitta van Spronsen. Zij geeft aan dat ze met Moschje een healing wil gaan doen en hierbij een paar foto’s nodig heeft. Mijn man brengt dezelfde dag de foto’s naar Birgitta toe. Naar het "gesprek" belt zij mij met haar bevindingen. Hierna ademloos zitten luisteren. Birgitta deelt mede dat ze haar die dag heeft behandeld. Hierna vertelde ik dat Moschje die avond voor het eerst sinds 2 maanden buiten ca. 50 meter op drie pootjes had gelopen. Wij waren verbijsterd. Sinds die tijd werd ze per week iets sterker. Langzaam zag je haar vooruit gaan. Samen met de behandelingen van de artsen, fysiotherapeut en met het 2 maal daags verbinden van haar pootje hebben wij de vreselijk grote wond dicht gekregen.

Hans & Eelkje Jansen, Malden

-------------------------------------

Dikkie

Het gesprek over de telefoon heeft me goed gedaan, in de zin dat ik weet dat onze lieve schat, Dikkie nu bij lieve mensen is. Dat hij zich goed voelt en dat hij ergens een taak te vervullen heeft. Wij hebben er grote bewondering voor. Maar het geeft ons hier, degene die hij achter liet zoveel pijn en verdriet. Wij moeten nog alle dagen aan hem denken en het zal heel veel tijd kosten om hierover heen te komen. Mijn vraag blijft :"Waarom heeft dit moeten gebeuren en is hij weggelopen?" Mijn man en ik bewonderen je werk Birgitta en wij wensen je daarbij veel sterkte en wijsheid toe. Nogmaals veel succes bij alles met dank van

Henri & Marijke Suyck, Dronten

---------------------------------------

Anco & Monja

Ik heb nu alles een beetje op me kunnen laten inwerken, en ik moet zeggen: ik ben nog steeds een beetje overdonderd. Het klopt allemaal helemaal wat je aangeeft (maar ja, dat is voor jou geen nieuws denk ik).Nog hartelijk bedankt!

Kirsten Verhage, Emmeloord   

----------------------------------

Bandolero

Ik ben erg verrast over het consult, zoveel dingen die jij me vertelde, die ik terug vind in Bandolero.Ik betrap mezelf er nog wel op, dat ik hem nog steeds onnodig verdedig naar andere, maar op het moment, dat ik dit doe, voel ik direct 'n: he, nou doe je het weer! en begin dan gauw over iets anders.Er was alleen 1 ding, wat ik niet thuis kon brengen, maar die mijn instructeur direkt doorhad. Bando had jou gezegt, dat ik veel strijd heb moeten leveren in het begin, dan ga je denken in de structuur van ruzie moeten maken of zoiets, om hem te kunnen kopen, en dat is niet zo gebeurd! Mijn instructeur gaf mij direct duidelijkheid, toen ik zei, ik weet echt niet wat ik daarvan moet denken, zei hij, Ik wel, je hebt toch de eerste twee jaar heel hard voor hem moeten vechten(ik wilde hem zelfs verkopen), om met hem om te kunnen gaan en om zijn liefde en respect te winnen!, en dat is echt zo!!!!.Verder wil ik ook nog even opmerken, dat ik Bando anders ben gaan zien, ik kijk anders naar hem, meer met m'n gevoel dan met m'n verstand, er zijn mij 'n heleboel dingen duidelijk geworden, en als ik bij Bando ben en naar hem kijk, voel ik dat we elkaar begrijpen!! Heel erg bedankt!

Helen Olie, Nrd. Scharwoude 

------------------------------------

Cubby

Een hele tijd geleden heb je met Cubby gesproken en ik wil graag nog even laten weten hoe het na het consult met haar gaat.Het gaat nu een heel stuk beter met Cubby.Ze is rustiger geworden en aanhankelijker. Ze blaft bijna niet meer voor het raam als er mensen langslopen en als ze blaft is het minder fel. Ook buiten gaat het nu goed, ze passert mensen zonder uit te vallen en ze negeert ze nu vaak inplaats van te fixeren. Hetzelfde geld voor andere honden. Ze wil nog wel eens fixeren maar luisterd nu ook als ik haar wat vraag, ze sluit zich niet meer zo af.

Het boekje van Turid Rugaas "Kalmerende Signalen" was een hele goede tip.

Ik begrijp nu beter waarom ze bepaald gedrag laat zien. En ik gebruik de signalen ook naar Cubby toe en hoe meer ik ze naar haar ging gebruiken hoe meer zij ze zelf ook gebruikt. Zo kwamen wij buiten een Jack Russel tegen die bang was voor onze Golden en ging grommen waarop mijn Golden terug gromde en Cubby begon er tussen door te lopen om ze te kalmeren en op te splitsen. Dat was heel leuk om te zien, dat was mij anders niet opgevallen en had ik de bedoeling niet begrepen. Cubby heeft als ondersteuning een barnsteentje en ik geef haar soms Reiki en dat vind ze heerlijk.

Nathalie Klaassen, Dronten

---------------------------------

Gita

In mei 2005 hebben we onze lieve Gita moeten laten inslapen, ze was 16 jaar en bij ons geboren. Gita had erg veel last van haar rug, al twee keer was het echt goed mis gegaan dat ze niet meer op kon staan en jankte van de pijn. We hielden zoveel van haar dat dat we niet wilden dat ze pijn had en ook de dierenarts adviseerde om haar te laten inslapen. En toch blijft dat zo'n moelijke beslissing omdat je niet weet wat Gita zelf had gewild en of ze er klaar voor was. De dierenarts is thuis gekomen en Gita is heel snel en rustig ingeslapen. Ons andere hondje was erbij en wist wat er was gebeurd, ze heeft ook niet meer naar Gita gezocht.Toch bleven we met een heel naar gevoel zitten, we wisten niet of het de goede tijd was geweest om Gita te laten inslapen. Toen hebben we contact opgenomen met dierentolk Birgitta van Spronsen. Dit heeft zoveel goed gedaan.Birgitta vertelde dat Gita haar had verteld dat het heel erg goed met haar gaat, dat ze in een hele mooie omgeving is waar kleuren zijn die hier op aarde niet zijn, en op de vraag of het niet te vroeg was geweest antwoordde ze:" Als ik had geweten dat het hier zo mooi en fijn was, had ik ook wel eerder willen gaan". Er is een hele grote last van ons afgevallen nu. Nu kan je weer alle mooie en fijne dingen voelen die we samen hebben meegemaakt. We hadden zo'n sterke band die verbroken leek te zijn door dat nare gevoel. Nu kunnen we weer verder en Gita's sterven een plaatsje geven, het verdriet verwerken. Het blijft een groot gemis, zij was zo'n lieve, bijzondere hond, een vriendin. Je hebt het gevoel een stukje van jezelf kwijt te zijn. Maar dat je weet dat zij nog ergens is en het heel erg naar haar zin heeft en gelukkig is, maakt zoveel verschil! Veel rennen en spelen met de bal, vertelde Birgitta, iets wat Gita in haar leven ook altijd deed.Maar wat ze niet meer kon omdat ze oud was en pijn had.

We willen Birgitta nogmaals hiervoor heel erg bedanken!

Ron en Corona Meex, Sittard

-----------------------------------

Djoli

Toen mijn allerbeste vriendje Djoli op tweejarige leeftijd overleed, was mijn verdriet zo groot dat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Ik wist niet van het bestaan van leven na de dood voor dieren af, alleen voor mensen. Ik ben gaan zoeken op Internet en vond animal communicators. En koos instinctief voor Birgitta. Djoli bleek maar wat graag met Birgitta te praten en hij vertelde haar dol enthousiast hoe heerlijk hij het had, na de eerste schok van het overgaan. Birgitta’s verslag over het consult met Djoli was zo typisch zoals hij was, wij herkenden hem er echt in. Hij vertelde ook over pijn in zijn ogen die hij in zijn leven gehad had, iets wat Birgitta niet wist voordat zij met hem sprak. Birgitta benadrukte nog eens hoe prettig het consult geweest was, hoe prettig Djoli zich voelt, hoe gelukkig hij is, en dat, samen met het verhaal dat Djoli vertelde, geeft een stuk rust. Het is een grote stap naar het verdriet een plaats kunnen gaan geven. Dat Djoli gelukkig is, en niet écht weg, dat zijn ziel voortleeft, is het belangrijkste en zijn enthousiasme en woorden een enorme geruststelling. Het contact met Birgitta was erg prettig, zij is betrokken en warm. Ik zal Birgitta in de toekomst nog vaker consulteren!

Fam. Rooker-Wildschut, Bonaire

----------------------------------------

Boris

Boris, onze 3-jarige Labrador, kreeg het laatste jaar telkens diarree als wij hem tijdens onze vakanties of een weekendje weg naar een opvangadres brachten. In oktober zouden we ruim 3 weken weg gaan en hadden voor Boris een plekje gereserveerd in een hondenpension. Kort voor deze vakantie kregen we het gevoel dat de diarree verband kon hebben met heimwee of iets dergelijks. Toen belden wij dierentherapeute Birgitta van Spronsen. Zij gaf al direct aan dat het zwaar zou zijn voor Boris om ruim 3 weken op een voor hem vreemd adres zonder ons te verblijven. Birgitta zou de dag voor ons vertrek contact leggen met Boris om hem voor te bereiden op zijn "vakantie". Naar aanleiding van het contact hebben wij besloten Boris niet naar het hondenpension te brengen, maar naar "oma", de moeder van Roel. Verder heeft Birgitta hem gerustgesteld en duidelijk gemaakt wat er ging gebeuren. Samen met het toedienen van Walnut en Rescue Remedy (beide middelen van Bach Flower Remedy) heeft dit ertoe geleid dat Boris geen klachten heeft ondervonden tijdens onze vakantie! Verder kon Birgitta gedragskenmerken van Boris noemen die niet af te leiden waren van de foto die wij hadden verstuurd.

Op de foto lijkt het of Boris heel volwassen is, terwijl hij zich in werkelijkheid heel onvolwassen, bijna puppy-achtig gedraagt. Birgitta noemde hem een "jonge, onervaren ziel", die speels, vriendelijk en lief is.

Dit gaf ons het vertrouwen dat er werkelijk contact is geweest. Het geeft een prettig gevoel dat je iemand kent die je te hulp kan schieten indien je je hond niet begrijpt. Birgitta, bedankt daarvoor!

Roel en Ingrid Beurskens, Swalmen 

-------------------------------------------

Lako

Lako is een kruising Rottweiler. Omdat er weinig perspectief op plaatsing voor hem was, besloten we hem in huis te nemen. Onhandelbaar was hij ook niet, wél zwaar met gebruiksaanwijzing. Zo op het eerste gezicht lijkt hij een heel vrolijke en vriendelijke hond, maar hij heeft een heel kort lontje wat lichaamscontact betreft en kan bij frustratie agressief uitvallen.Toen hij dan ook weer een terugval daarin had, hebben we Birgitta geraadpleegd. Dit op advies van onze hondengedrag-therapeut Marian, die Lako heel goed kent en ons op de achtergrond al jaren steun biedt. En zelf vonden we het ook erg boeiend eens te ervaren wat iemand die niets van je hond weet door telepathie zoal te weten kan komen. Ook wilden we elk fysiek gebrek uitsluiten. We hebben dan ook zo weinig mogelijk over Lako verteld aan Birgitta, alleen wat foto's opgestuurd en gevraagd hoe hij zich voelde en wat we eventueel nog meer konden doen om hem te helpen. En waren beduusd hoe ze zijn gedachten beschreef ! :"Ik ben een hond met een vriendelijk basiskarakter, maar ook krachtig,  stoïcijns en denk niet altijd over de dingen na, wel slim maar ik gebruik m'n capaciteiten niet helemaal. Heb in een asiel gezeten voor langere periode, verwarrende tijd voor me, daarvoor vanaf pup opgegroeid in een gezin als huishond. Moest daar echt op z'n tenen lopen. Vond het niet erg om weg te moeten. Vooral zij was bang voor me. Nu voel ik me helemaal thuis. Ben gek op mijn mensen, weet wel dat ik soms agressie vertoon, maar waarom, dat snap ik dan zelf niet zo goed'. Dit is zo typisch Lako voor ons dat we er stil van waren. Ook de bodycheck heeft uitgewezen dat zijn energieniveau heel krachtig is, dus we het naar alle waarschijnlijkheid niet in ziektes hoeven te zoeken. Ook heeft Lako een healing gehad om zich wat minder snel geïrriteerd te gedragen en een advies voor Bachbloesem- remedies. Daar zitten twee bloesems bij die we nog niet geprobeerd hadden. Birgitta bedankt! We houden van Lako en het was heel bijzonder hem door iemand, die hem helemaal niet kende, zo exact beschreven te krijgen. Onze dank daarvoor.

Johan en Elvira Baron, Lunteren

----------------------------------------

Sheeta

Heel erg bedankt voor het consult dat je met Sheeta hebt gehad. We vinden het fijn om te horen/lezen dat ze ondanks alles een fijn leven bij ons heeft gehad en dat ze nu ook erg gelukkig is. Wat we vooral fijn vinden is dat ze weer heel snel kan lopen. Toen ze overleed had ze geen kracht meer in de achterpootjes en dat was triest om te zien, aangezien ze een heel energiek poesje was. Wat ik vooral fijn vind is dat ze mij haar dood niet kwalijk neemt. Ik nam het mezelf nl.wel kwalijk, ze was toch van mij afhankelijk. Heb me dan ook meerdere malen afgevraagd of ik haar had kunnen redden als ik eerder naar de dierenarts was gegaan (ook al was daar niet echt reden toe).Wat betreft het afscheid nemen, daar hebben wij nu vrede mee, we hebben via deze weg allebei op onze manier afscheid kunnen nemen, ik denk dat Sheeta er nu ook vrede mee heeft.We missen haar nog elke dag, bij alles wat we doen. Maar nu we weten hoe het met haar gaat, zal het langzaam met ons ook wel beter gaan. Zoals ze zelf zegt (en ook in je mooie gedicht staat) ze zit voor altijd in ons hart en als we zover zijn zullen we haar aanwezigheid zeker weer voelen!

Nogmaals bedankt!

Suzan Boonzaaijer

-----------------------

Diesel & Beer

Het is zo'n twee weken geleden dat je ons geholpen hebt door een consult te doen met Diesel (toen net overleden) en Beer. Ik wist van te voren dat het niet lang meer zou duren voordat je ons zou bellen. Beer kwam zo resoluut bij me zitten, ongeveer een half uur daarvoor. Vanaf het moment dat ik de telefoon opnam, is Beer tegen me aan komen zitten, alsof hij wist dat wij elkaar spraken. Heel bijzonder. Ik vond het consult met Diesel zeer emotioneel, zeker omdat hij zo bezig was met Beer. Dat Beer niet bang hoefde te zijn, dat Diesel er zou zijn op het moment dat Beer over zou gaan. En natuurlijk over de kleine dingetjes, die je vertelde, zo was Diesel ook echt. Wij zijn blij dat Diesel niet zo lang heeft hoeven te lijden en zo snel en soepel is overgegaan.

En Beer, hij gaf aan over een tijdje aan een nieuwe kat toe te zijn, maar dat zijn grootste wens was dat het geen poes zou zijn, maar een ietwat verlegen katertje. Nou, we hebben inmiddels een katertje voor hem uitgezocht, ietwat verlegen, maar die wel wat in zijn mars heeft. We zullen ons best doen om Beer hierbij te helpen.Beer gaf ook aan dat hij niet wist of hij het leven zonder Diesel, waarop hij toch veel leunde, aan zou kunnen. Hij zocht ook steun en toeverlaat bij ons. Hij ondernam weinig, kwam de tuin niet meer uit en had liever Clemens en mij bij elkaar. Als de een op zolder zat en de ander beneden, ging hij op de tussenverdieping mauwen.Sinds zijn gesprek met jou lijkt hij zelfverzekerder en ondernemender. Ik probeer hem ook het gevoel te geven dat hij het zeker wel alleen aan kan. Hij gaat nu weer de tuin uit en is weer bezig met zijn favoriete hobby, namelijk kikkers plagen. Afgelopen maandag heeft hij voor het eerst zonder Diesel buiten de tuin een aanvaring met een oudere poes gehad. Ik weet niet wie wie uitdaagde, maar hij heeft zich kranig gedragen. Het lijkt er zelfs op alsof hij in de voetsporen wil treden van Diesel. Ik hoop echt van harte dat hij daarin zijn rust kan vinden.Ik geef hem en onszelf de Bachbloesemremedies die je ons voorgeschreven hebt. Het lijkt zeker te werken. Nogmaals heel erg bedankt ook voor het terug sturen van de foto's en je lieve kaartje met de warme woorden. Dit betekent heel veel voor ons. Bedankt.

Leonie en Clemens, Krimpen aan den Ijssel

---------------------------------------------------

Harry

In juli jl. heeft u een consult gedaan betreffende onze rode kater Harry. Harry was enkele maanden geleden volledig tegen zijn gewoonte in een aantal dagen van huis weg en het werd alleen maar erger. Onze bezorgdheid hierover bracht ons uiteindelijk bij u voor hulp.

Ik kan er nog steeds niet over uit hoe accuraat uw beschrijving was van de speciale band die vooral ik met Harry heb. Er vielen zoveel dingen op hun plaats en door het consult heb ik meer inzicht kunnen krijgen in het gedrag van Harry. Uw advies over het toedienen van Bachdruppels in zijn voer heeft vruchten afgeworpen. Eén week na het consult is Harry nog één keer weggeweest voor vier dagen en dit is ook de laatste keer geweest. Sinds ruim een maand gaat hij om de paar dagen slechts één dag weg en de laatste paar weken is hij nog meer honkvast geworden. En elke keer als hij weer binnenkomt kondigt Harry zichzelf aan met een grote miauw, wat mijn man en ik nog steeds heel grappig vinden. Mijn man en ik zijn u heel dankbaar en hebben veel bewondering voor het werk dat u verricht. Harry is zich na het consult meer gaan 'aarden' in zijn nieuwe woonplaats na een emotionele verhuizing en zit een stuk beter in zijn vel en dat telt. Alsnog onze welgemeende dank.

Gwenny Ras, Delft

-----------------------

Max

Half februari ben ik Max tegengekomen en heb hem meegenomen uit  het asiel.

Dat was een waar feestje en daarmee begon mijn grote ontdekkingstocht in het Land der Honden. Al zwemmende in Hondenland ben ik op een gegeven moment bij Birgitta terecht gekomen, die me na een gesprekje met Max de richting op kon wijzen die het beste bij Max past. Omdat het fenomeen HOND nieuw was voor mij twijfelde ik voortdurend: Doe ik het wel goed? Voel ik hem goed aan, versta ik hem goed? Etc. Ik wilde daarin bevestiging via Birgitta, ook al had ik het gevoel dat ik prima kontakt had met Max. Zijn eerste reactie op Birgitta's kennismaking was een beetje verbaasd. "Waarom wil mijn baasje via jou praten? Dat kan ze met mij alleen ook wel af!" Ik was hier heel erg blij mee, want  het betekende dat ik wel degelijk goed begreep wat Max wilde, en dat ik hem wel goed kan verstaan. Gelukkig! Ondanks zijn opmerking naar mij toe, beantwoordde hij keurig en beleefd alle vragen die Birgitta stelde. De omschrijving die Birgitta van Max gaf klopte helemaal. Een van de vragen was of hij wilde proberen niet meer zo uit zijn dak te gaan in de auto. Daarin was hij heel erg beslist: "Dat doe ik niet, dat kan ik niet!" - en hoewel het wel een grote wens van ons was, was het wel zijn beslissing. Toch, moet ik zeggen, sinds dat Birgitta die vraag aan hem had gesteld, merkte ik dat hij beter zijn best probeerde te doen in de auto. En ik moet zeggen, het gaat perfect nu, maar het blijft een aandachtspuntje. We verstaan elkaar heel goed, hij mij, en ik ook hem!  Er waren nog een heleboel andere dingen, die uit het consult kwamen, maar die voeren te ver om hier uit te leggen.

Birgitta bedankt, we zijn door jouw consult op een goed spoor uitgekomen, wat we graag volgen.

Nellie Berkenbosch, Aalsmeer

-----------------------------------

Moos

In maart van dit jaar is onze 5 jaar oude kater Moos doodgereden bij ons voor de deur. Wij waren werkelijk kapot van dit verlies. Moos was (en is) een heel bijzondere kat en we hadden hem al vanaf 6 weken oud. Birgitta heeft 2 consulten gedaan, 1 vlak na zijn overlijden en de laatste een paar weken geleden. Dit was zo indrukwekkend, omdat Moos in zijn laatste consult vertelde wat hij nu doet. In zijn eerste consult had hij al verteld dat er een taak op hem wachtte en dat hij daarop voorbereid werd. Uit het laatste consult bleek dat hij die taak nu met glans volbrengt: hij helpt zielen van dieren die heel plotseling zijn overleden met de overgang naar de 'andere' kant. Birgitta vertelde hoe trots zij op hem was en goed hij het deed en ik kan me dit levendig voorstellen. Al in zijn levende jaren bracht hij heel veel goedheid, kracht en liefde. Hij maakte heel veel emoties bij ons los en de wijsheid die hij in pacht had en heeft, kon je zien in zijn ogen. We voelen

ons bevoorrecht dat wij deze 5 jaar van hem hebben mogen genieten en vinden het toch ook jammer dat zijn taak blijkbaar zo belangrijk was, dat hij van ons weg is genomen. Graag hadden we hem oud zien worden bij ons, maar ik weet van Birgitta dat hij nog steeds om ons heen is, soms droom ik ook van hem en dat doet goed. Het helpt enorm dat we weten wat hij nu doet en hoe het met hem gaat en ook wij zijn heel erg trots op hem!.Het verdriet is nog niet weg, maar we kunnen alles nu een plaatsje geven en berusten in de dingen die gebeurd zijn, ook al zijn we het daarmee niet altijd eens. Blijkbaar zat Moos zijn taak op aarde er op. Birgitta, dank je wel voor je betrokkenheid en je integriteit, het heeft ons heel erg geholpen.

Nathalie 

-----------

Teddy

Wij hebben twee honden, een boxer en een poedel. De poedel had ik gekregen en had ik veel problemen mee. Birgitta kon via een foto zeggen wat de problemen waren van de poedel, waar hij geplaatst was geweest, wat hij nu voelde en wat nu het beste voor hem was. Wat Birgitta doorgaf was waar, ook al is het voor veel mensen ongelooflijk dat er contact gelegd kan worden d.m.v een foto. Ontzettend fijn dat dit mogelijk is. Bedankt.

Francien Zonneveld, Monster

-----------------------------------

Dropje

Beste Birgitta,

dank je wel voor je snelle hulp.

Dat heeft enorm geholpen waardig afscheid te kunnen nemen.Die vrijdag middag was Dropje helemaal in een uiterste hoek onder een groot bed gekropen. Ik belde de dierenarts en huiverde voor het idee hem rond 8.00 uur daaronder vandaan te moeten halen. Mijn dochter was niet bereikbaar. Ik ging maar zitten en wachten.Rond 5.00 uur kwam hij met zijn laatste kracht eronder vandaan en ging op het rode kussen bij de kachel ongemakkelijk liggen. Zo van 'ik ben er klaar voor'. Ik dacht nog, je bent er vroeg bij. 6.00 uur, mijn dochter komt binnen. "ben een beetje vroeg". De dierenarts belt op "of ze nu ook al kan komen ". Mij verbaast niets meer. Wat een timing...! Ik had een verslag van je consult geschreven en het de dierenarts laten lezen. Gelukkig staat ze ervoor open en ze wil nu voor haar kat ook contact met je opnemen.Ze geeft hem geen ruggenprik en laat hem inslapen. Naar de tweede prik zien wij Dropje nog twee keer ademen en dan is er stilte.Op de grond zitten wij nog aandachtig naar hem te kijken, als er de 'laatste zucht' komt.Hij heeft een bijzonder plekje in de tuin gekregen. Had hij al van tevoren uitgezocht. Ik heb een stenen Bhuda in de tuin en da zat hij de laatste tijd voor. Alsof hij aan het mediteren was. Op zijn grafje ligt een ronde steen en die wordt omgeven van een hegje van buxus. Ook zo iets, deze stekjes verzorg ik al twee jaar en steeds weer dacht ik waarom, ik ben geen typetje van keurige buxusperkjes..Nu weet ik het waarom!

Een bijzonder afscheid. Dank je wel, Lieve groet

Barbara Gerlach, Haarlem

--------------------------------

Ewien

Ik had een consult aangevraagd omdat mijn paard op dit moment 20 jaar is en ik vorig jaar enkele kleine problemen met haar hebt gehad, waardoor we onder andere de stand van haar achterhoeven met behulp van ijzers hebben gecorrigeerd. Het bleek dat het het beste was om geen

achterijzers te gebruiken zodat Ewien zelf kon bepalen hoe ze het beste liep. Ewien gaf zelf aan dat ze liever zonder achterijzers wilde lopen. Ook werd het consult aangevraagd omdat ik mij een beetje zorgen maakte, maar ook omdat ik nieuwsgierig was wat mijn paard nou werkelijk voelde.

In het consult dat Birgitta met mijn paard Ewien heeft gehouden

kwam naar voren, dat :Ewien overkomt als een heel vriendelijk en rustig paard, heel intelligent en wijs, oude ziel, zorgzaam en sterk, trouw, werkt graag, en dat zij heel tevreden is.Haar voorkeur gaat duidelijk uit naar de wei, vooral als de zon lekker schijnt geniet ze er erg van om heerlijk rond te kijken. Dit is zo komisch, ik zie haar inderdaad soms rondkijken, en ik maar denken, dat ze uitkijkt naar vriendjes. In de bodyscan bleek dat Birgitta lichte energie- verhogingen op de hele achterhand en de flank constateerde en heel licht bij het hart (dit kan door recente beweging komen) voelde. De scan was blijkbaar gehouden vlak nadat ik met Ewien een buitenrit had gehouden. Daarom die lichte energie-verstoringen maar ook omdat Ewien dus nu toch drachtig bleek te zijn. (Is zij daarom zo tevreden ? Het gesprek wat Ewien met Birgitta had was veel uitgebreider dan hierboven beschreven, te lang om hier op te schrijven, maar oh ja, Ewien miste dus een paard op de manege, en ik wist in eerste instantie niet wie zij bedoelde, maar het bleek dat het paard wat aan de overkant van de stal stond naar de kliniek was, omdat hij ziek was maar Ewien wilde niet verder erover praten. Typisch Ewien.

Al met al, was het voor mij heel leuk om te horen wat Ewien allemaal dacht, en nu is het wachten tot volgend jaar op het veulen van Ewien.

Corrie Honee, Landgraaf

-------------------------------

Kyma

Juli 2006 kreeg ik te horen dat de 'bult' die ze bij Kyma hadden weggehaald een zeer kwaadaardige tumor bleek te zijn. Een heamangiosarcoom, diepliggend in de huid, de kans op uitzaaiingen 80%, gemiddelde levensverwachting 6 weken. Dit was een geweldige shock. Kyma op dat moment nog steeds een vrolijke levenslustige Berner Sennen reu van 6 jaar. Naast de geweldige begeleiding van mijn dierenartsen wilde ik graag zeker weten of ik de juiste keuzes maakte voor Kyma. Ik ben toen bij Birgitta terecht gekomen. Birgitta heeft 26 juli met Kyma gesproken: Kyma weet dat hij ziek is, dat er iets in zijn lichaam niet klopt maar wil daar niet aan toe geven. Kyma is geestelijk een hele sterke hond, die heel tevreden en gelukkig is en een bijzondere band met zijn eigenaresse heeft en haar voor 100% vertrouwd. Hij wil niet dat zij verdrietig is, voorlopig gaat het nog goed en daar wil hij van genieten. Hij wil zijn dagelijkse dingen blijven doen en geen zware behandelingen ondergaan. Als het zo ver is wil hij graag thuis afscheid nemen.De tumor kwam terug met een uitzaaiing in zijn rug, dus moest ik Kyma, mijn vriendje, laten gaan. 14 september heeft Kyma thuis afscheid genomen van het leven. Wij hebben nog 10 heerlijke en waardevolle weken gehad (als ik eerlijk ben ook wel een paar angstige momenten hoor). Het verdriet en de leegte die hij achter laat is erg groot maar het is een fijn gevoel dat ik hem, mede dankzij Birgitta, op zijn manier heb laten gaan.

Birgitta heeft na zijn overlijden nogmaals met Kyma gesproken omdat ik graag wilde weten of het goed met hem ging. Kyma was op een fantastische plek waar hij nog druk bezig was zijn nieuwe omgeving te verkennen. Hij vertelde dat hij op een mooie manier afscheid heeft kunnen nemen en dat het de juiste tijd was geweest, de pijn werd toch wel zwaar. Hij was blij dat hij niet als patiënt is behandeld want hij wilde geen zieke hond zijn. Hij heeft erg genoten van zijn thuis al die jaren. Hij heeft zijn laatste tijd waardevol kunnen doorbrengen.Birgitta, bedankt voor je steun en betrokkenheid. Het is fijn om te horen dat je de juiste keuzes maakt. Dat brengt een beetje rust in een moeilijke tijd. Wat ik heel bijzonder vind, is dat na de gesprekken de band met je dier nog sterker wordt. Je maakt echt contact! Nogmaals bedankt voor de mooie en liefdevolle manier waarop jij dit tot stand brengt.

Anita van de Wijngaard, Houten

----------------------------------------

Muppietje

Ik had net mijn 3 konijntjes te eten gegeven. Ze wonen bij mij binnen, maar in de zomer zijn ze buiten. Op een dag heb ik  's-morgens even de voordeur opengezet, zodat er even wat frisse lucht naar binnen kwam. Het deurtje van de kooi van Muppietje, die toen binnen zat in haar kooi, stond nog open. Dit deed ik wel eens vaker en er zijn nog nooit problemen gekomen. Opeens hoorde ik op de gang wat getrippel en voor ik het wist stond er een hond onaangelijnd in de woonkamer! Het was een pitbullsoort. Hij ging naar mijn konijnen toe en viel ze aan. Ik rende eerst naar de kooi waar die andere 2 in zaten en heb die opgepakt. Maar ik was vergeten dat het deurtje van Muppietje nog open stond, en opeens begon zij te schreeuwen. Zat die hond met zijn snuit in haar kooi. Ze zat vastgeklemd met haar hoofd tussen de hooiruif. We hebben haar eruit gehaald en zijn toen meteen naar de dierenarts gegaan. 's Avonds toen zij weer thuis was, lag haar pootje er zo vreemd bij, dat wij dachten dat het pootje gebroken was. Wij zijn toen vrijdagmorgen meteen weer naar de dierenarts gegaan en zij hebben daar röntgenfoto's gemaakt. Op die foto's was geen breuk te zien, gelukkig. De dierenarts zei dat het door de schok kwam en dat het over een paar dagen wel weer over zou gaan. Want mijn Muppietje kon helemaal niet lopen, haar achterhand was dus verlamd. Maar op maandagmorgen at en dronk zij niet meer, en wij zijn toen weer direct naar de dierenarts gegaan. Toen belde de dierenarts en hij zei dat mijn Muppietje last had van maden, ook dat nog. Ik had haar dat weekend zeer goed nagekeken en toch nog heeft zij maden. Ik was zo boos, boos op mezelf en op die stomme hond. Haar verlamming verbeterde niet, en de dierenarts zei dat dit een blijvende verlamming is, en dat het misschien beter voor haar was om haar te laten inslapen! Ik was zo verdrietig en zo boos, mijn lief arm meisje, nog geen 1 jaar oud en dan nu al moeten gaan. Ik mocht haar mee naar huis nemen, en haar verzorgen, maar mocht het niet beter met haar gaan, dan was het beste dat ik haar liet gaan. Want een konijn wat nooit meer kan lopen heeft geen konijnwaardig leven.  Dinsdagavond toen ik haar wilde verzorgen, zag je aan haar ogen dat zij niet meer verder wilde, het leek net of zij huilde, ze had wat natte oogjes.

Ik kwam ik op de site van Birgitta terecht. Met interesse las ik haar site en de verhalen van andere mensen. Ik geloof in zoiets, maar was toch een beetje sceptisch. Ik wilde het eerst zien, dan geloven. Ik heb haar een mail gestuurd met de vraag of zij mij kon helpen, want ik wist niet meer wat ik moest doen. Ik wilde graag weten hoe mijn nijntje erover dacht en of zij wilde gaan.

De dagen erna knapte zij op en at weer en had weer gevoel in haar achterhand. Ik was natuurlijk superblij. Ze werd ook weer levendiger en nieuwsgieriger. Birgitta heeft contact met mij opgenomen met de vraag hoe het met haar ging en of ik nog een consult wilde doen en dat wilde ik. Ik heb haar verder niets gezegd, alleen hoe zij eet en waar zij zit, binnen of buiten.

Ongeveer een half uur later belde zij mij op. Ik was natuurlijk benieuwd wat mijn nijntje allemaal had gezegd. Birgitta zei dat Muppietje een heel vriendelijk, lief en nieuwsgierige konijn is, en graag de dingen om haar heen ziet. Ze zei ook dat mijn Muppietje het fijn vind als het deurtje van de kooi openstond, maar dat zij er niet perse uit hoefde, dat zij graag in haar kooi zat en dat zij niet perse het hele huis hoefde te verkennen. Mijn Muppietje zei verder ook dat op die bewuste dag iets groots en bruins op haar afkwam, die hond dus. En die hond was inderdaad bruin met wit, en dat kon Birgitta niet weten, want ik heb haar helemaal nits verteld. Verder zei Birgitta dat mijn Muppietje niet boos was op mij, maar dat zij heel erg geschrokken was toen die hond op haar afkwam. Ook zei mijn Muppietje dat zij verder geen pijn had, en dat klopte, want ik gaf haar pijnstilling. Verder zei mijn Muppietje dat ze heel erg gelukkig was bij mij en dat zij geen betere baasjes kon wensen, en dat zij graag verder wil leven en dus niet dood wil. Ze heeft wel gezegd dat als zij haar hele leven niet meer kan lopen, dat zij daar geen zin in heeft, maar op dat moment wilde zij graag leven. En toen kwam er iets bijzonders. Mijn Muppietje zei tegen Birgitta dat ik haar reiki gaf, en dat kon Birgitta al helemaal niet weten. Ik was begonnen met reiki geven lang voordat dit ongeluk gebeurde.Maar mijn Muppietje zei dit tegen Birgitta en ze zei ook dat zij dat heerlijk vond. Verder gaf mijn muppietje mij aan dat ze iets voelde vanuit de rug, dat het daar niet goed zit.Verder heeft Birgitta mij gezegd dat ik haar Bach Remedies kon geven en dat doe ik dus.

Ik stond zo versteld hiervan en ik vond dat zo bijzonder, dat ik heel erg blij was dat ik dit heb gedaan. Nu geloofde ik dat zeker. Ik vond dit zo bijzonder en was enorm blij om te weten dat mijn Muppietje op dat moment niet dood wilde gaan.Ik wil hierbij ook Birgitta bedanken dat zij mij heeft geholpen en dat zij met mijn Muppietje heeft gepraat. Ze is echt een bijzonder mens. Met mijn Muppietje gaat het goed, ze is nog steeds heel levendig, nieuwsgierig, eet en drinkt goed, en ze wil lopen, maar dat lukt nog niet helemaal. Ik hoop dat zij helemaal geneest en dat zij weer vrolijk kan rondhuppelen als voorheen. Daar duim ik nog steeds voor.

Michaela van Mierlo, Velden

----------------------------------

Renske

Renske is ons paardje van 12 jaar. We hebben haar in 2005 gekocht, nadat we een paar rijlessen hadden gehad. Nooit hadden we iets met paarden.  Pas toen we een vakantiehuisje bij het strand kochten kwam er het verlangen om langs de zee te rijden. We zagen regelmatig ruiters en het zag er heerlijk uit. In 2005 werd ik 60 jaar en ik dacht dat ik al te oud was om nog aan paardrijden te beginnen, maar ik werd door een vriendin aangemoedigd om het te gaan proberen. Mijn man nam daarna ook les. Na veel zoeken op internet en gaan kijken naar paardjes die te koop waren, zag ik een advertentie met een foto van Renske. Ze liep voor een wagentje en we hadden inmiddels bedacht dat we ook wilden gaan mennen. Renske was al bereden en betuigd, dus we gingen helemaal in Drenthe naar haar kijken. We werden meteen verliefd op haar. Ze bleek een Mérens te zijn, we kenden dat ras niet.Omdat ik nieuwsgierig was naar Renske's verleden en of ze happy bij ons is, heb ik Birgitta gevraagd om met haar te communiceren.Dit is wat Renske zo ongeveer heeft verteld:"Ik heb het niet zo leuk gehad voordat ik bij mijn baasjes kwam. Ik ben te vaak doorverkocht. Er was een eigenaar die niet naar me om keek, ik voelde me toen verwaarloosd. En ik heb een keer een veulen gekregen, maar omdat de hengst nog niet gekeurd was door het stamboek, kon mijn veulen niet in het stamboek worden opgenomen. De eigenaar die ik toen had was daar erg kwaad over en hij leek wel kwaad op mij en mijn veulen, dat was een nare tijd. Hij heeft me toen meteen doorverkocht. Ook is er iets naars gebeurd met mijn hoofdstel, ik werd ruw behandeld en daarom ben ik gevoelig aan mijn hoofd. Ik ben van de ene naar de andere eigenaar gegaan.Voordat ik bij Hugo en Trudy kwam, was ik gekocht om weer doorverkocht te worden, ze vonden me wel geschikt, maar werkten niet met zulke paarden als ik. Ze hebben gekeken wat ik kon en toen een advertentie op internet gezet. Ik was langzamerhand treurig omdat ik nog steeds geen eigen baas had gevonden en verlangde naar iemand die goed voor me wilde zorgen. Ik ben een braaf, slim en charmant paard. Ik ben een oude ziel en heel bijzonder. Ik wil met respect behandeld worden. Er moest toch iemand zijn die goed voor mij zou willen zorgen!Op een hele warme dag in juni 2005, stond ik te grazen in de wei toen er een auto aankwam. Ad die op dat moment voor me zorgde, kwam de wei op met twee mensen. Ze zagen er wat onzeker uit, maar ik vond ze gelijk aardig. Dat waren mensen waar ik bij wilde horen. Ze liepen om me heen, aaiden me, namen foto's en maakten om de beurt een ritje op mij. Ik voelde wel dat ze niet goed konden rijden, daarom liep ik heel voorzichtig, zodat ze niet zouden schrikken. Ze leken me tevreden over mij en vooral de vrouw was erg enthousiast. We gingen samen op de foto en ze leek heel blij. Na een tijdje gingen ze weer weg. Ik hoopte toch zo dat ze terug zouden komen…… Na een week ben ik door Ad naar hen toe gebracht en toen kreeg ik een heel ander leven! Ze hebben me gered.

Ik kreeg een nieuwe naam, die vond ik mooi. Er werd ineens heel goed voor me gezorgd en er werd elke dag naar me omgekeken. Mijn baasjes gingen op mij leren rijden en ze gingen ook leren mennen. Ze maken nog steeds wel fouten, maar dat vind ik niet erg, want ik ben vergevingsgezind. Ik moet soms om ze lachen, want ze doen wel eens een beetje gek.

Ik ben dol op allebei en voel een spirituele band met ze. Ik wil niet meer doorverkocht worden!!Gelukkig heeft Birgitta gezegd dat mijn vrouwtje al gevraagd had om tegen mij te zeggen dat ik nooit meer word doorverkocht.

Als mijn baasjes niet meer voor me kunnen zorgen mag ik met pensioen naar een paardenpension.Ook moest ze vragen of ik nog een veulen zou willen, of een maatje. Ik ben bang dat ik een veulen fysiek niet goed

aan kan en dat het veulen zwak zal zijn. Maar ik wil wel graag een maatje. Dat moet een rustige ruin zijn en geen wit paard, want daar ben ik bang voor.Ik ben heel dankbaar dat mijn baasjes mij hebben gekozen. Ik ben nu een gelukkig paard."

Trudy Huter, Dreischor

-----------------------------

Sjors

Ik schrijf dit verhaal als dank voor het werk van Birgitta en tevens voor alle mensen een beetje te kunnen helpen met het op een goede manier afscheid kunnen nemen van hun geliefd dier.Wij hebben ( mijn man en ik) diverse keren Birgitta geconsulteerd over onze twee honden. Alle consulten hebben hun geld meer dan goed opgebracht. Birgitta is professioneel en de adviezen zijn waardevol.Het meest bijzondere is het verhaal van onze flatcoated Sjors. Sjors is vanaf hij geboren was een speciale hond. Toen ik hem in zijn ogen aankeek was mijn reactie: jou ken ik! En zo is dit zijn hele leventje geweest. Hij was een echte gezinshond, maar een die alles in de gaten had! Zo wist hij ook al dat wij zouden gaan Emigreren naar Nieuw Zeeland.  Aangezien emigratie voor dieren naar Nieuw Zeeland een hele toer is, wou ik graag weten hoe Sjors hier over dacht. Birgitta maakte ons duidelijk dat Sjors graag mee zou willen, maar dat hij het ook heel moeilijk vond. Hij vond het eng om in het vliegtuig te moeten ( minimaal 24 uur) hij vond dit heel benauwend. Maar, zo gaf ze aan, hij wou het wel doen.Tja, korte tijd nadat we waren begonnen met de inentingen voor het vertrek naar N.Z. ( daar ben je dus een half jaar mee bezig)kreeg Sjors het in de zomer erg benauwd. Hij ging die bewuste dag liggen onder de grote boom in onze tuin, liggend op het graf van onze vorige hond ( zijn vriend Spike) en nadat hij zijn hoofd had opgetild en mij recht in mijn ogen aankeek, stierf hij, plotsklaps! Een hartaanval, bij zo een sterke hond op 7 jarige leeftijd! Vol verdriet hebben we Birgitta geraadpleegd om contact te maken met onze Sjors. Sjors gaf aan dat hij op zijn manier al in Nieuw Zeeland was, hij had de reis op zijn manier gemaakt, hij zag de grootsheid van het land al en hij maakte het goed. Zijn vriend Spike heeft hem geholpen de weg te nemen en wachtte al op hem. Birgitta gaf aan om een witte roos op zijn graf te leggen: ze wist toen niet dat deze rozen in onze tuin bloeiden en dat we met ons gezin deze rozen al in zijn graf hadden neergelegd!Er zijn nog heel veel bijzondere dingen door Birgitta verteld wat ons enorm geholpen heeft het verdriet  milder te maken.  Het allermooiste komt echter nog! Door op deze manier met dieren bezig te zijn ben ik ook maar gaan communiceren met Sjors. Ik heb hem gevraagd (als hij zou willen) om naar Nieuw Zeeland te komen. Het overtreft mijn stoutste verwachtingen, maar dit is echt uitgekomen. Via heel veel omwegen ( het universum doet vanzelf zijn werk) hebben we nu een nieuwe hond. Als je in zijn ogen kijkt, diep in zijn ogen: dan zie je Sjors! Ik had een teken met hem afgesproken om te laten zien dat hij het zou zijn en heeft hij laten zien! Mijn man en kinderen zijn geschrokken van de gelijkenis in de ogen van de hond. Aan het ras kan het niet liggen, want………….. we hebben een Bordercollie!

Dorrie van Roij, Nieuw-Zeeland

---------------------------------------

Bonnie

Birgitta,

Het is fijn om een consult te kunnen doen wanneer daar behoefte aan is.

Nu ik je verslag nog eens zo door lees vallen bepaalde dingen nog meer op zijn plaats.

Bijvoorbeeld het eerste bezoek van Bam-bam aan Bonnie, dat moet bij nader inzien deze zomer zijn geweest, toen was Bonnie erg ziek, en dacht ik dat ze het niet zou halen. Dierenarts ingeschakeld en die wilde eerst nog een keertje haar tandjes schoonmaken (dit had ik al heel lang voor mij uit geschoven omdat ik bang was dat ze de narcose niet zou overleven) volgens de dierenarts was dat de oorzaak van alle darm / maag problemen en zou Bonniedan nog een grand old lady worden, het is gelukkig goed gegaan, en ze knapte ook wel weer wat op, maar die extra jaren die hebben we helaas niet meer gekregen. Maar wat ben ik blij om te horen dat het zo goed met haar gaat, dat ze zo gelukkig is, en wat herken ik de jonge Bonnie in de omschrijving die jij van haar geeft, dat geeft enorm veel troost!

Missen...... ja dat zal altijd blijven, ze was eenmalig in haar soort.

Ik hoop komende zomer een cursus bij jou te kunnen gaan volgen, want ik zou zo graag nog eens mijn kleine meisjes willen zien en horen.

Tot gauw, groetjes,

Wilma van Groothees, Groot-Ammers

--------------------------------------------------

Meneer de Vries

Hoi Birgitta,

Ik zou nog even terugkomen op wat mijn kat Meneer de Vries zei over Molly Jo (de nieuwe kat). Hij zei dat we op haar gezondheid moeten letten en op de inentingen. Het klopt inderdaad dat ze wat gezondheidsproblemen heeft, ze is nl. al vanaf het begin af aan verkouden en hoest wat.Ik ben dus maandag, nadat jij vrijdag gebeld had, meteen naar de dierenarts gegaan om te bespreken of ze ivm haar verkoudheid nog een keer kon worden ingeënt. Dit was geen probleem omdat ze verder heel gezond lijkt. Ze had een paar weken hiervoor ook al antibiotica gekregen voor de verkoudheid maar dit was dus nog niet helemaal over. Dus dit bedoelde Menner de Vries. En wat betreft haar inentingen: ze was een gevonden katje dus zwerfde ze al enige tijd rond, dus dat zou kunnen betekenen dat ze dus inderdaad 'vroeger' niet al haar inentingen heeft gehad. Ik hou het verder in de gaten!Ik vond het contact dat jij had met Meneer de Vries heel bijzonder, en ik heb daardoor echt meer rust gekregen. Ik wist al dat het een hele bijzondere kat was, en dat bleek ook dus in het contact dat jij had met hem. Ik kan nu ook Molly Jo (de nieuwe kat) in mijn hart sluiten want dat kon ik nog niet, omdat ik niet wist hoe Vriesje daarover zou denken.

Ik had een tijd geleden ook in het magazine de Bron jouw verhaal gelezen dat jouw hond vertelde. Ik vond het een heel bijzonder verhaal en heb het met verbazing gelezen. Dus ook sterkte met jouw gezondheid en veel succes met je cursussen. Nog bedankt voor alles!

Caro Janssen, Gennep

----------------------------

Alice

Onze Alice..

Ongeveer 16 jaar oud, bijna nooit ziek, begon in augustus te kwakkelen met haar gezondheid.

Ik was er niet gerust op en wou zo graag weten wat er in dat koppie van haar omging, wat ze voelde, of ze aan afscheid nemen toe was. Wij wilden een consult bij Birgitta doen. Dus contact opgenomen, foto van Alice erbij gemaild, maar toen werd ze snel zieker en zieker.Ze werd geel,onderzoeken wezen uit dat er een tumor bij de lever waren.Toch was de dierenarts positief en wilde haar opnemen in de kliniek. Ik was er niet gerust over.s'avonds (Alice ging altijd mee naar bed) was ze heel onrustig.Ik heb nog 2 x contact gehad met de dierenarts, hij dacht echt dat ze het ging redden.Alice werd steeds onrustigger en kon bijna niet meer lopen. Wij wisten dat het afscheid naderde. De dierenarts was te laat, had zich vereden. Om 3 uur s'nachts is onze lieve Alice overleden. We waren en zijn kapot van verdriet. Het sterven van Alice en hoe ze stierf,ik zat bij haar en voelde me zo machteloos,kon niets doen.Alles wilden we voor haar doen,het was ons kind,we hadden haar zo lief.Het consult wat Birgitta daags na Alice sterven heeft gedaan,hadden we zo hard nodig.Ik had wel wat ervaring met mensen die dit "kunnen", maar wist nu ook niet wat ik kon verwachten.Ik was verbluft! Nooit eerder had ik zo'n helder en juist beeld van hoe Alice was en hoe ze hier leefde,wat ze van dingen vond,waar ze een hekel aan had, wie ze lief had, ja zelfs mijn moeder noemde ze.Birgitta noemde zoveel details dat ik echt ZEKER weet dat ze met Alice heeft gesproken. Ook daar waar Alice zich nu bevindt en hoe ze het sterven heeft ervaren, beschrijft Birgitta fantastisch. Wat hebben we hier veel steun aan gehad (en nog steeds!)Ik lees het verslag nog geregeld door en ben zo blij dat we dit consult hebben gedaan.Zonder dit consult en dat ik het van tijd tot tijd in alle rust nog een keer kan na lezen doet me zo goed. Het heeft me echt geholpen in dit rouwproces.Sommige intimitie heb ik het laten lezen. Ze vonden het zo fijn dat dit kon en waren zo ontroerd hierover.Birgitta nogmaals bedankt !! zonder jou hulp hadden we het een stuk moeilijker gehad.Alice blijft mijn kindje , in mijn hart.We gaan binnenkort een nieuwe poes in het asiel halen,en hopen dat ze een fijn nieuw leven is gegund bij ons.

Mischien willen we voor haar ook ooit een consult hopelijk dan niet in droevige tijden.lieve groetjes

Peggy en Leo van Holstein, Horst

-------------------------------